Wygląd:

Podobnie ubarwiony jak krogulec, lecz znacznie większy i masywniejszy. Rozpiętość skrzydeł u samca około 100cm, u samicy - około 120 cm. Nogi krótkie i silne, stopy mocne z długimi, hakowatymi szponami.

Środowisko;

Jastrząb był dawniej leśnym drapieżnikiem. Obecnie żyje także na rozległych terenach typu parkowego z rozproszonymi grupami drzew.

Lęgi;

Para jastrzębi ma stałe terytorium lęgowe. Na przedwiośniu ptaki zaczynają loty godowe nad lasem, w którym znajduje się gniazdo. Krążą bardzo wysoko i głośno pokrzykują. Samce wykonują efektowne loty '' girlandowe''. Najczęściej zamują zeszłoroczne gniazdo, jedynie poprawiając i nadbudowując je. Niektóre pary mają kilka gniazd, których używają na zmianę. Wysiadywanie zaczyna się w kwietniu i trwa niezwykle długo - 40 dni. W gnieździe są zwykle 4 jaja, lecz przeżywają zazwyczaj 2 pisklęta. W czasie długotrwałcyh deszczów rodzice nie są w stanie dostarczyć pisklętom dostatecznej ilości pożywienia, ponieważ przemoczone pióra uniemożliwiają im sprawny lot i pogoń za ofiarą. Po wykluciu się piskląt samica ogrzewa je przez około 10 dni, następne 10 dni czuwa w pobliżu gniazda i ogrzewa je tylko nocą; potem pisklęta pozostają w gnieździe same. Pokarm dostają kilkakrotnie w ciągu dnia, rodzice kładą go na brzegu gniazda. Młode jeszcze następnego lata noszą brązową szatę młodzieńczą, mogą już jednak przystąpić do rozrodu.

Pożywienie:

Bardzo silne mięśnie poruszające skrzydłami i krótkie skrzydła pozwalają jastrzębowi na niezwykle szybki start do lotu. Długi i ruchliwy ogon umożliwia mu z kolei gwałtowne i nagłe zwroty, wykonywane przy dużej szybkości. Tak wyposażony przez naturę jastrząb poluje z zasadzki - zaczaja się w ukryciu, by znienacka zaskoczyć i zaatakować ofiarę. Jednak zdolny jest też do kilkuminutowej walki w powietrzu,  z której zwykle wychodzi zwycięsko. Jastrząb chwyta swoje ofiary w powietrzu i na ziemi, i jeśli już coś trzyma, nie wypuści. Dlatego, niejeden jastrząb został zabity przez chłopa, gdy trzymał w szponach kurczę. Widziano też, jak wczepiony w grzbiet uciekającego zająca roztrzaskał się o wiszącą gałąź. Przeważnie jednak poluje na sójki i grzywacze, które się nadmiernie rozmnażają wszędzie tam, gdzie nie ma jastrzębi.

Jastrząb jest uważany przez wielu myśliwych za głównego wroga drobnej dziczyzny, dlatego prześladuje się go i tępi. Ponieważ niełatwo go rozpoznać, często inne ptaki drapieżne padają ofiarą niedoświadczonych myśliwych.

Inne informacje:

Jastrząb był od dawna i jest także dzisiaj w niektórych krajach wykorzystywany w sokolnictwie. W tym celu był specjalnie tresowany i powoli przyzwyczajany do brania pożywienia z ręki sokolnika. Można go było puścić wolno, gdy był głodny, i przywoływać z powrotem do ręki. W czasie polowania wypuszczano go, gdy w pobliżu znalazła się zwierzyna. Jastrząb ją gonił i przy odrobiny szczęścia chwytał. Sokolnik musiał mu szybko odebrać zdobycz, gdyż najedzony jastrząb przeważnie nie wracał do niego. Takich uciekinierów było rozpoznać po rzemyku i dzwoneczku na nodze. W Polsce sokolnictwo, zgodnie z ustawą o ochronie gatunkowej zwierząt, jest zabronione.