Wygląd:

Prawie wielkości szpaka; długość ciała około 20 cm. Pływa jak mewa. W szacie godowej z rdzawą piersią i spodem ciała, białymi policzkami i czarnym wierzchem głowy. Samice jaskrawiej od samców i ubarwione i większe o 1 cm. Krótki, mocny dziób barwy ciemnożółtej z czarnym końcem.

Środowisko:

Ptak lęgowy dalekiej Arktyki, występuje bardziej na północ od płatkonoga szydłodziobowego. W zimie jego mieszkaniec oceanów rozproszony na jego wybrzeżach. Znane zimowisko to marokańskie i mauretańskie wybrzeża Atlantyku. Podczas przelotów także na morzu Północnym.

Lęgi:

Pojawia się w czerwcu na swoich terenach lęgowych na wybrzeżu z roślinnością tundrową. Gniazdo jest dobrze ukryte w wilgotnym miejscu pod niskimi roślinami. W zniesieniu 4, czasem 3 jaja. Tylko samiec ma plamy lęgowe i tylko on siedzi na jajach. Okres lęgowy to druga połowa czerwca i lipiec. Po usamodzielnieniu się młodych na wybrzeżach tworzą się duże stada tych ptaków.

Pożywienie:

Jak u płatkonoga szydłodziobego.