Systematyka
Domena:Eukarionty
Królestwo:Zwierzęta
Typ:Stawonogi
Gromada:Owady
Rząd:Straszyki
Rodzina:Liściowate
Rodzaj:Phyllium
Gatunek:Liściec olbrzymi


Jak daleko może się posunąć upodabnianie się owadów do środowiska? Do mistrzostwa – a więc momentu, gdy ani człowiek ani zwierzę nie potrafi po wnikliwej obserwacji wychwycić, co jest tu częścią rośliny, a co obce.
Owad, wyglądający jak liść, widać nawet żyłkowanie. Po dotknięciu, zaczyna się delikatnie kołysać, jak gałązka na wietrze. Mimetyzm jest tak doskonały, że nawet inne owady go nie rozpoznają i czasem nawet trochę liśćca podgryzą…



Jest to jeden z większych gatunków, osiąga do 12 cm długości. Ciało jest silnie spłaszczone grzbieto-brzuszne; owad jest cienki niczym kartka papieru, jedynie dorosła samica składająca jaja ma nieco pogrubiony odwłok. Kształtem przypomina liść, a na pokrywach skrzydeł posiada żyłkowanie. Barwa najczęściej zielona, zdarzają się jednak zarówno osobniki brązowawe, jak i żółte – wszystko zależy w jakim otoczeniu przebywa owad. Cały usiany jest brązowymi kropkami. Brzegi jego ciała są nieco nierównomierne, co imituje lekko nadgryziony liść.
Prawdą jest jednak, że część ciała liśćca – np. płatowate poszerzenia odwłoka – są niemal nieunerwione. Gdy natknie się na niego inny roślinożerca i w porę nie zorientuje się, że  nie jest to pokarm wegetariański, może go bardzo poważnie nadgryźć. Liśćce nie zawsze wtedy uciekają, nawet gdy zagraża to ich życiu. Na szczęście groźne są tylko nadgryzienia powyżej 1/3 odwłoka; pozostałe nie przeszkadzają w normalnej egzystencji a nawet sprawiają, że wygląda bardziej „wiarygodnie”.



Żyje w lasach Azji południowo-wschodniej, głównie na półwyspie Malajskim, jak również okolicznych archipelagach. Przesiaduje w koronach drzew na terenach poniżej 1800 m.n.p.m.




W hodowli akceptują liście dębu i jeżyny. W naturze odżywiają się wieloma roślinami, m.in. mango czy guava.



Rozwój z przeobrażeniem niezupełnym.
Bardzo prosty, nie występują tu żadne zaloty, jak u innych owadów. W hodowli rozmnażane są jedynie poprzez partenogenezę (dzieworództwo), podejrzewa się jednak, że w środowisku naturalnym samce występują.
Dorosła samica w kilka tygodni po linieniu zaczyna składać jaja (około 100). Otoczone są sztywniejszą skorupką i bardziej przypominają nasiona jakiejś tropikalnej rośliny. Miejsce nie jest specjalnie wybierane, po prostu rozrzuca je wokół siebie, tak by wyklute larwy mogły się później wdrapać na najbliższą roślinę - pokarmową. Jeśli jednak mikrusy dokonają złego wyboru i wdrapią się na inną, zginą z głodu.
Inkubacja trwa około 5 miesięcy.
Życie młodych larw wygląda tak samo, jak owada dorosłego – przez cały dzień trwają w stanie katalepsji. Ożywiają się po zmroku, a wtedy cały niemalże czas jedzą.
Od form dorosłych różni je jedynie rozmiar i brak pokryw, które pojawiają się dopiero po ostatnim linieniu. Ich rozwój może trwać nawet rok, a życie imago (dorosłego owada) około 6 miesięcy.




Nie są polecane początkującym hodowcom.
Terrarium powinno być dość przestronne, min. 3x wyższe niż długość owada (około 30-40 cm) gdyż przestrzeń ta będzie potrzebna za każdym razem gdy liściec będzie linieć. Utrzymujemy dość wysoką temperaturę (27°C) i również wysoką wilgotność. Dobrze jest pozostawić owadom wybór – intensywnie spryskać połowę terrarium, drugą zaś lekko. W zależności od potrzeb, będą mogły same wybrać odpowiednie dla siebie w danej chwili warunki.
Bardzo istotna jest również wentylacja – liśćce są bardzo wrażliwe na pleśń w terrarium (która z kolei szybko rośnie w cieple i wilgoci). Jako pokarm wstawić można liście dębu i jeżyn.