Średnia długość ciała samicy tego gatunku to 5 cm, natomiast samca waha się w granicach 4-4,5 cm. Samice są nieco bardziej masywne, w stosunku do samców. Posiadają smukłą sylwetkę oraz długie i cienkie kończyny. Tułów szeroki w przedniej części, stopniowo zwęża się ku tyłowi. Głowa szeroka i masywna, wyposażona w duże okrągłe oczy. Oko posiada pionową źrenicę oraz srebrzystoszarą tęczówkę. Pierwszy palec ustawiony jest przeciwstawnie do pozostałych, co umożliwia rzekotkom sprawne poruszanie się oraz chwytanie gałęzi. Grzbiet posiada zazwyczaj jasnozielone zabarwienie, które nocą staje się ciemniejsze, przybierając niekiedy brązową barwę. Przyśrodkowe części kończyn dolnych oraz ramiona są pomarańczowe w czarne pręgi. Boczne strony tułowia zabarwione na ciemno-, bądź jasnożółto, całość pokrywają czarne pręgi lub plamki. Kijanki z podgatunku Phyllomedusa hypochondrialis azurea posiadają ogon o niebieskiej pigmentacji.



Linienie u rzekotek odbywa się regularnie. Proces ten przebiega szybko, co utrudnia jego zaobserwowanie podczas codziennego kontaktu z płazem. Możliwość obserwacji utrudnia także fakt, że oskórek Phyllomedusa hypochondrialis jest cienki i przeźroczysty. Żaby całkowicie zjadają swoją wylinkę.


Dzień przesiadują pośród liści drzew oraz porastających je roślin. Wraz z nadejściem pory wieczornej, znacznie się ożywiają i rozpoczynają wędrówki w poszukiwaniu pożywienia.



Phypochondrialis występuje w północno-wschodniej części Ameryki Południowej w Wenezueli, Surinamie, Gujanie Francuskiej i Brazylii. Gatunek ten zasiedla także centralną Amerykę Południową, a granicą obszaru jej występowania są wschodnie Andy. Zamieszkuje obszary zalesione oraz sawanny w pobliżu zbiorników wodnych. Rzekotki te spotykamy także w okolicy rozlewisk powstałych po powodziach.


Phyllomedusa hypochondrialis żywi się głównie insektami. W naturze poluje głównie na muchy, gąsienice, chrząszcze i pająki. Jej ofiarami padają także mniejsze płazy. W terrarium można je karmić świerszczami (Acheta domestica, Gryllus assimilis, Gryllus bimaculatus), szarańczą, dżdżownicami, karaczanami (Blaptica dubia, Periplaneta americana), muchami, planktonem łąkowym oraz larwami mącznika młynarka (świeżo po wylince). Z biegiem czasu przyzwyczajają się do karmienia w ciągu dnia. Ciekawe zachowania i manewry łowieckie można zaobserwować karmiąc rzekotki owadami latającymi takimi jak muchy, czy ćmy. W celu pozyskania much, należy kupić ich larwy (białe robaki na przynętę) w sklepie zoologicznym, pozostawić je w wentylowanym pojemniku, w temperaturze pokojowej, aż do przepoczwarzenia. Pojemnik z muchami umieszczamy w lodówce, gdzie możemy przechowywać je kilka tygodni, ponieważ muchy w niskiej temperaturze ulegają hibernacji. Najważniejsze, aby pokarm był dostosowany wielkością do możliwości anatomicznych płaza. Młode karmimy codziennie, dorosłe, co 2-3 dni. Pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi, aby utrzymać płaza w lepszej kondycji i zapobiec krzywicy u młodych.