Litoria gilleni to rzekotki dość dużych rozmiarów, a długość ich ciała mieści się w przedziale 7-8 cm u samic oraz 6-6,5 cm u samców. Ubarwienie strony grzbietowej tych rzekotek waha się od ciemnooliwkowego do jasnozielonego, natomiast całość przyozdobiona jest licznymi białymi bądź kremowymi plamami różnej wielkości. Często występuje także białe ciągłe lub zbudowane z licznych plamek pasmo ciągnące się od kącika ust aż do podstawy ramienia. Strona brzuszna jest biała i posiada brodawkowatą strukturę, natomiast grzbiet jest gładki i połyskliwy. W odróżnieniu od Litoria caerulea u tego gatunku fałd skórny ciągnący się od oczodołu w kierunku ramienia jest słabo zaznaczony. Litoria gilleni posiada złoto zabarwioną tęczówkę, poziomo usytuowana czarną źrenicę oraz ciemny obrys całego oka. Palce wszystkich kończyn zaopatrzone w wyraziste przylgi, które umożliwiają przemieszczanie po pionowych i gładkich powierzchniach. Kończyny przednie posiadają błonę pławną, która łączy palce w 1/3 długości, natomiast tylne w 3/4 długości.



Linienie u rzekotek odbywa się regularnie. Proces ten przebiega szybko, co utrudnia jego zaobserwowanie podczas codziennego kontaktu z płazem. Możliwość obserwacji utrudnia także fakt, że oskórek Litoria jest cienki i przeźroczysty. Żaby całkowicie zjadają swoją wylinkę (prawdopodobnie zawiera ona cenne składniki odżywcze).


Rozpoznanie płci u rzekotek jest trudne. Samce osiągają mniejsze rozmiary oraz masę ciała, w odróżnieniu od samic. Posiadają także bardziej rozbudowane podgardle, które umożliwia im wydawanie odgłosów w porze godowej.


Litoria gilleni żywi się głownie insektami. W naturze poluje na muchy, gąsienice, chrząszcze i pająki. Jej ofiarami padają także mniejsze płazy. Rzekotki przytrzymują pożywienie silnymi, przednimi kończynami, a podczas jego połykania, gałki oczne zapadają się w oczodoły dzięki czemu przepychają pokarm do przełyku.


Rzekotki tego gatunku zamieszkują różnego rodzaju wąwozy skalne, w okolicy których znajdują się zbiorniki wodne i strumienie. Dzień przesiaduje zazwyczaj ukryta pod głazami, bądź wciskając się w szczeliny skalne.

Jest to gatunek endemiczny zamieszkujący w samym środku kontynentu australijskiego w okolicach Macdonnell Ranges, gdzie przeważają tereny nizinne oraz niewielkie wzniesienia. Wielkość obszaru geograficznego, na którym rozpowszechnione są te rzekotki szacuje się na: 101-1000 km².