Wygląd:

Nazwa ptaka jest myląca, ponieważ młode są szarobrązowe z jasnymi obrzeżeniami piór, a ptaki dorosłe brązowo brunatne z szarą głową. Ogon u młodych nie ma wcięcia, u dorosłych jest ono raczej słabo zaznaczone; rozczapierzony ogon wygląda, jak obcięty ''pod sznurek''. Rozpiętość skrzydeł około 150 cm.

Środowisko:

W tropikach jest ptakiem wsi i miast, na północ od Alp przebywa zawsze nad wodą, na nizinach.

Lęgi:

W czasie toków kania czarna wykonuje akrobatyczne loty nad terytorium gniazdowym, krązy na dużej wysokości i czasem można usłyszeć jej osobliwy, ''rżący'' głos. Gniazdo nawet w odległych od człowieka okolicach, jest wysłane szmatami. Tam, gdzie tych kań jest dużo, gniazdują w luźnych koloniach. Pojedyncze pary chętnie zakładają lęgi w koloniach czapli, często zajmując ich gniazda. Gdy budują same, umieszczają je w rozwidleniu dużego drzewa. Biologia lęgowa jak u kani rudej.

Pożywienie:

Kania czarna zbiera przejechane na szosach zwierzęta, łowi martwe ryby pływające w wodzie i przeszukuje wysypiska śmieci. Prócz tego poluje na żaby, młode ptaki i inne słabsze zwierzęta.

Inne informacje:

U nas ptak wędrowny, który zimuje aż w Afryce. Osiadły podgatunek południowy spotyka się na ulicach tak wielkich miast, jak Stambuł czy Nairobi. Tam gniazdo zakłada na budynkach, przeszukuje pojemniki na śmieci i kradnie afrykańskim kobietom ryby z koszy, które starym zwyczajem noszone na głowach.