Wiele osób twierdzi, że zwierzęta są stworzeniami niemyślącymi i nie czującymi. Pewnie każdy z nas niejeden już raz spotkał się ze stwierdzeniem typu: "Przecież to tylko zwierzęta!". Ci ludzie z pewnością nigdy nie spotkali się z pupilami, które przeszły do legendy dzięki swojej odwadze, wierze w człowieka, chęci pomocy. Są one przykładem, którym kierować się powinien każdy z nas i ostrzegam, że jeśli ktokolwiek przy mnie powie "to tylko zwierzęta, one nawet nie myślą tak, jak ludzie" to osobiście przywalę mu w ryj twarz.

Pozwolę sobie przytoczyć kilka przykładów.

Balto

Historię Balto słyszała raczej większość z nas. Był to pies zaprzęgowy rasy Siberian Husky z domieszką dzikiego wilka, żył na Alasce w latach 1922-1935.
24 stycznia 1925 roku miastu Nome na Alasce zagroziła epidemia błonicy i ostatnią deską ratunku okazały się szczepionki ze szpitala w Anchorage od Nome oddalonego o około 1600km. Pociąg z Anchorage mógł dostarczyć je nie dalej niż do osady Nenana oddalonej od Nome około 1000 kilometrów, a przez niesprzyjającą pogodę transport drogą powietrzną i morską okazał się niemożliwy. Po szczepionkę zdecydowano posłać psie zaprzęgi. W drogę ruszyło 20 załóg, w tym zaprzęg, którego liderem był Balto. To właśnie jego właściciel odebrał przesyłkę i ruszył w drogę do domu. Nieszczęśliwie podczas podróży dotknęła go ślepota śnieżna i zdany był wyłącznie na instynkt Balto. Pies bezbłędnie odnalazł drogę do domu w śnieżycy i zawiei i dostarczył szczepionki ratując tym życie wielu dzieci.
Pod koniec 1925 roku w Central Parku odsłonięto pomnik na jego cześć, który stoi tam do dziś. Napis na pomniku głosi:
"
    Dedykowane nieposkromionemu duchowi psich zaprzęgów niosącemu Szczepionkę i pomoc z Nenana
    przez 600 mil zdradzieckich wód, arktycznych zamieci
    do nawiedzonego Nome w zimie 1925 roku – Wytrwałości, Wierności, Inteligencji"

Na podstawie historii Balto powstał film animowany luźno oparty na prawdziwych wydarzeniach.

Hachikō

Pies rasy Akita żyjący w Tokio w latach 1923-1935.
W 1924 roku Hachiko został przywieziony do Tokio przez swojego pana, Hidesaburō Ueno, profesora na wydziale rolnictwa Uniwersytetu Tokijskiego. Hachikō codziennie odprowadzał swojego pana, kiedy ten wychodził do pracy a wieczorami czekał na jego powrót na stacji Shibuya. W maju 1925 roku Ueno niespodziewanie zmarł w miejscu pracy. Pies wytrwale czekał na niego na stacji przez kolejne 10 lat wierząc, że kiedyś jego pan powróci. Dziś Hachikō jest symbolem wierności i oddania, a jego pomnik stoi przy jednym z wyjść ze stacji Shibuya - popularnego miejsca spotkań.

Na podstawie historii Hachikō powstało wiele powieści i filmów, w tym - dziś najbardziej znany z filmów - "Mój Przyjaciel Hachiko".


Rudy

Rudy, Rudy Pies (Red Dog), podróżnik z Pilbara - pies rasy Australijski Kelpie. Żył w Australii latach 1971-1979.
Rudy miał tak naprawdę wiele imion. Należał do nikogo i do wszystkich zarazem. Nie jest pewne, kim był jego pierwszy właściciel i ilu ich miał, ale za ostatniego z nich uważa się Johna Stazzonelli - kierowcę autobusu, którego praca pozwoliła Rudemu odwiedzić wiele miejsc.
Kiedy John zmarł w roku 1975 Rudy zaczął podróżować sam. Widziano go głównie w zachodniej części Australii - regionie Pilbara. Przebył wiele tysięcy kilometrów na własnych łapach w, jak wierzą ludzie, poszukiwaniu Johna. Bardzo często pojawiał się w Dampier i wracał tam niejednokrotnie. Ludzie często w trosce o dobro zwierzęcia zabierali go podczas podróży w swoje strony, Rudy szybko jednak stamtąd znikał i dalej podróżował. W taki sposób odwiedził m. in. Perth, Broome, Roebourne, Point Samson czy Port Hedland.
Rudy zmarł w 1979 roku w wyniku zatrucia strychniną. W Dampier do dziś stoi pomnik wędrowcy, na którym napis głosi:
"Rudy
Wędrownik z Pilbara
Zmarł 21 listopada 1979
Wzniesiony [pomnik] przez wielu przyjaciół zdobytych podczas podróży".

To z pewnością tylko niektóre z przykładów prawdziwych przyjaciół. Co z tymi innymi? Znam kilka mniej znanych psów, które zasługują na taką samą uwagę.

Wewnątrz płonącego budynku znajdowała się suczka Amanda ze swoimi pięcioma dziesięciodniowymi szczeniętami. Pies raz po raz skakał w ogień ryzykując życie i wynosząc swoje młode. Wyniosła wszystkie szczenięta, jednego po drugim, i wszystkie zostawiła w stojącym na ulicy przed budynkiem wozie strażackim.

Piesek uwięziony w rowie został potrącony przez samochód. Inny pies czuwał przy nim dzień i noc próbując sprowadzić pomoc.

Bezdomny pies przez tydzień warował przy ciele swojej towarzyszki zabitej przed samochód pod Permem w Rosji.

To tylko kilka przykładów. A wy? Znacie podobne historie?

Ostatnio edytowany przez Woolfik (2013-07-16 14:22:09)